GEÏNTEGREERDE TECHNIEKEN IN DE OSTEOPATHIE – Behandelen volgens embryologie

⚕️Osteopathie is een denkmodel, waarbij men niet een ziekte bestrijdt, maar tracht de ‘gezondheid’ van de patiënt terug te brengen en te behouden. Een osteopatische behandeling is er op gericht gestoorde lichaamsbeweeglijkheid te herstellen, waardoor er een optimale en evenwichtige spanning in het spier- en skeletsysteem, alsook in de bezenuwing, optreedt.

🧠 Embryologische ontwikkeling gaat als volgt: armen en benen worden gevormd door orgaanbewegingen tijdens de embryonale groei en indaling van hart en lever in de borstregio (cfr. tekening). Behandeling volgens embryologie baseert zich grotendeels op dit principe:

“Het bewegingsapparaat stelt zich altijd in dienst van het orgaansysteem, dat zijn eigen bewegingen heeft per orgaan.”

  • Voorbeeld 1: appendicitis of pancreatitis veroorzaakt prikkeling van het buikvlies. Je lichaam zal er alles aan doen om deze regio te ontlasten. Het zet bv. spierketens in spanning, die zo fel kunnen zijn, dat het ten koste gaat van normaal functioneren van gewrichten, zoals de heup of schouder met pijn als gevolg. In de periode na de acute ‘ziekte’ kan het lichaam deze spanning vasthouden, waardoor de osteopaat deze orgaanregio’s tracht te corrigeren ter ontlasting van de vastzittende spierketens en gewrichten.
  • Voorbeeld 2: tijdens een astma-aanval zal het lichaam alles in werk stellen om voldoende lucht te kunnen verplaatsen door hulpademhalingsspieren in de nek aan te spannen. Dit gaat ten koste van mobiliteit van de nek. Het doel van de osteopaat is het ontlasten van de longen en aangrenzende organen en structuren ter ontspanning van de nekspieren.

🧑‍⚕️ Een osteopathische behandeling is gericht op het meest primaire letsel, hetzij acuut of gemaskeerd door oudere problemen, waarvan de patiënt zich soms helemaal niet bewust is. De logica in een bepaald klachtenpatroon is soms ver te zoeken, maar een behandeling kan pas blijvend effectief zijn, als alle lichaamssystemen op elkaar worden afgestemd en met elkaar in balans zijn.

📌 Conclusie: gewrichtsbewegingen worden gezien als secundair. Blokkades worden meestal ingesteld ter ondersteuning van orgaanmobiliteit.